Solda gördüğünüz, sırasıyla aşağıya doğru giden kitaplar bu aralar okuduğum kitaplar.
Bazıları çok yeni bazıları uzun zamandır elime takılanlar.
Mesela "Aşkın Gözyaşları" salon kitabım.
Yani salonda duran kitabım. Televizyonun karşısındaki güzel kanepeme uzandığımda okuduğum kitap. Elime alıyorum, başlıyorum okumaya, bir telefon geliyor bırakıp hoop kendimi 3 dakikada dışarı atıyorum bazen. Bir sonrası, ne zaman o şekilde oraya oturursam, o zaman kaldığım yerden devam etmeye kısmet.
Bazen ertesi gün, bazen günlerce elime alamadığım oluyor.
Tanrılar Okulu'nu annem almıştı bana. O dönem yine elimde başka kitaplar vardı, onlara dalmıştım -kimbilir hangileriydi- birkaç sayfa okumuş sonra bir kenara bırakmıştım Tanrılar Okulu'nu.
Geçenlerde bir arkadaşımla konuşuyorduk bu kitabı, bende olduğu ama okumadığım aklıma geldi. Eve gelir gelmez kütüphanemden aldım kitabı ve okumak üzere açtığımda ilk sayfasında el yazısıyla yazılmış şu yazıyla karşılaştım:
"Yavruma,
Şansın açık olsun
12-8-2007, Ankara, Annen"
Allah kahretsin o nasıl bir ağlama size anlatamam, içim çıktı zannettim. Bak şimdi yine boğazım düğümlendi, burnum sızladı.
2007'de, 2009 ve sonrasında yaşayacaklarımızdan haberimiz yoktu. Annem Ankara'da ben İstanbul'da hayatın rutininde günlerimizi geçiriyorduk. Süreklilik gösterince şikayetçi olduğumuz, bozulunca da adamı darmadağın edeni hayatın rutini!
Okuduğum her kelimede annemi daha çok, daha da çok özlüyorum. İçimdeki boşlukla başbaşa kalmamak için ağdalı ağdalı okuyarak kitabı bitirmemeye çalışıyorum.
Başucu kitabım Dreamer'la yatıp Dreamer'la kalkıyorum anlayacağınız...
Robert Kiyosaki'nin yıllardır meşhurluğunu sürekli arttıran gerçek bir bestseller olan kitabı "Rich dad- Poor dad"in sonrasında bu tarz kitapları arada okumam gerektiğine karar verdim.
Benim gibi kendi işini yapan ya da yapmayı düşünenler için çok faydalı bilgiler var. Herşeyden önce süper bir motivasyon kaynağı.
"Zengin Baba- Fakir Baba"yı okumayı bitirdikten sonra kendimi Bill Gates'ten ya da Donald Trump'tan bile daha akıllı, daha zengin ve daha işbilir psikolojide hissediyordum, ötesini siz düşünün yani...;)
İstanbul, Londra ve Atlanta(Georgia, Amerika) arasında mekik dokuduğum hayatımın Atlanta bacağında Amerika'nın meşhur zincir kitapçısı Barnes&Nobles'da gezinirken bu kitabın kapağını gördüğüm an alacağımı biliyordum. Önce "Dirty Dancing" sonra da "Ghost" filmlerindeki harikulade performansları ve yakışıklılığıyla hep ilgi odaklarımdan olan Patrick Swayze, ilgimin en yükseğini ölümüyle çekti. Gözler önünde, günden güne ve kısa sürede ölmesi çok can sıkıcıydı. Ölümünü tüm dünya sadece izleyebildi. Maalesef ki o da biçare hastalık pankreas kanserine yakalanmıştı. Aynı annem gibi, teşhis konulduğu ilk günden beri bu son biliniyordu. Saniye saniye, an an, bu kaçınılmaz ve değişmez son satırı satırına senaryoya uygun işliyordu. Pankreas kanseri bizim ocağımıza ot tıkamıştı, aynı kaderdeki başka hayatları da okumak istiyordum. Eğer insan tüm bu sıkıntılı günlerde yalnız olmadığını, başkalarının da benzer şeyler yaşadığını öğrenirse kendini daha kuvvetli hissediyor. Kitabı alma ve okuma sebebim budur.
Patrick'in bale öğretmeni olan ve hayatını şekillendiren annesinin yönlendirmesiyle süper bir dansçı olduğu, karşı konulamaz elektriği ve çekiciliğiyle yıldınızın parlamaya başladığı gençlik yıllarındayım şimdilerde...
Açıkçası şu an itibariyle kitaptan ve masallardan içime daral gelmiş durumda ama genel kültürüm açısından bu masalları bilmek istiyorum.
Biraz daha kasacağım sevebilmek, sayfalarda sürüklenebilmek için.
Sonrasında hala yıldızım barışmazsa kendisini sevgili kütüphanemin şahane rafları arasına kaldıracağım, buradan tüm din kardeşlerime duyurulur:)
Toplamda 18 saat süren ve bunun 13 saati bizzat havada kaldığım Amerika yolculuğumun İstanbul-Atlanta gidişi kısmında okuduğum kitap.
Ayşe Kulin okumayı severim ve fakat buna rağmen henüz açmadı bu kitap beni.
Hans amcanın Andersen masallarına yapmayı düşündüğümü bu kitaba yapmam ama; çatlasam da patlasam da bu kitap okunacak, bitecek, özümsenecek, tamam mı cicim?;)
The New York Times Bestseller
Mesleki kitap diyelim. Bir arkadaşımın tavsiyesi üzerine almıştım.
Arka sayfadaki bir cümle şu mesela:
"Pollan sadece doğal yaşam üstündeki etkilerimize değil, kendi doğamıza da ışık tutuyor. Nefes kesici"
Kısmet olur da onlarca sayfalık "Giriş"i geçebilirsem 1.bölümü okuyacağım. Değecek bir kitapsa tavsiye ederim okursunuz. Bu kitaptan bir daha haber alamazsanız unutun gitsin.
Bu konu hakkında yüzlerce belge/kitap/makale/internet yazısı vs okudum diyebilirim. Hayatım boyunca da okumaya devam edeceğim. Bildiklerim biçare bir kişinin bile işine yararsa benden mutlusu yok. Hayatımdaki en saygıdeğer ve önemli insanlardan biri olan sevgili hocam Onkolog Prof.Dr.Aytuğ Üner'in bana bu konudaki katkıları ve bilinçlendirmesi çok değerliydi.
Yakınınızda kemoterapi alan olsun ya da olmasın, lütfen ama lütfen siz de bu konuda birşeyler okuyun, bilgilenin ve birşeyler yapın. Çünkü bu başınıza geldiğinde acınız yerlere göklere sığmıyor, hiç olmazsa hazırlıksız yakalanmayın:(
Bu kitabı okumak istememin özel bir sebebi yok, sadece merak.
Amerika ve Londra'da yaşayınca döndüğünüz her köşebaşında "Gluten-free"kelimesine çarptığınızdan bu konuda bilgisiz kalmak olmaz diye düşündüğümden....
Anlaşıldı merkez?
Bu kitabı okumuyorum tabi ki de.
Sürekli bana yakın biryerlerde, ara ara bakıyorum diyelim.
Beni tanıyanlar bilirler. Hayattaki en büyük tutkularımdan biri "Lavanta"
Lavanta'nın çeşitleri, özellikleri, yetiştirilmesi, bakımı, kullanım alanları, lavantalı yemek tarifleri ve akıl üşütecek kadar güzel lavanta tarlalı fotoğraflar.... Bir de sayfaları lavanta kokan yapsalar yastığımın altına koyup yatacağım yeminlen :)
Serenad- Zülfü Livaneli ise en son okuduğum, geçen hafta biten kitabım.
Aslında çok uzun zamandar Zülfü Livaneli'nin "Sevdalım Hayat" kitabını okumak istiyordum ama fırsat olamıyordu. Serenad çıktığı ilk günler hemen aldım sanki bu açığımı kapatmak istermişçesine.
Hikayenin gerçeklik kısmı, pankreas kanseri, büyüleyici aşk hikayesi, Yahudi soykırımı, Struma gemisi, Maya, Nadia ve Serenad.
Keşke kitabı okurken bu keman serenadını dinlemenin bir yolu olsaydı, ne çok isterdim...
Bundan sonra okumayı planladığım yoldaki kitap ise Elif Şafak'ın "İskender"i.
Canımın bana tavsiyesi. O oku dedi; gözlerim şişse, 1 saniyecik vaktim olmasa bile illa ki okuyacağım bir kitap.
Zaten sanmıyorum ki bundan sonra Elif Şafak'ın okumayacağım bir kitabı olsun.
Ve tüm bu kitap dünyasından başka takip ettiğim gazete köşe yazarları, dergiler, günlük koşturmaca ve elbette çoook ama çoook severek çok çalıştığım işim.
Hani "sen ne yer ne içersin, ne okur ne seversin" diye merak edip bana soranlar var ya, umarım onlara cevap olabilmiştir bu yazdıklarım. En azından okuma tarafına.
İşte bunlardır sebep bu vakur duruşuma!
E bu kadarcık farkımız olsun etraftaki tüm baldırı çıplaklardan değil mi efem?;)
Hıımm bir de bizim de kendimize göre bir sevdiğimiz vardır elbet efem, bilemezsiniz bu işlerde kime niyet kime kısmet, değil mi efem? ;))
Nes, kurtların kurdu the kitap kurdu:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder