Bütünüyle ona; zekasına, hayat görüşüne, dini inançlarına, aile bağlarına, dostlarına, kendini yetiştirme tarzına, sesine, gülüşüne, çalışkanlığına, kendine güveni altındaki mütevaziliğine, merhametine, esprilerine, güzel kalbine, yanımda olduğu hallerine, yanında olduğum hallerime, gözlerine ama en çok o gözlerin bana bakarkenki anlamına, kollarına, kokusuna, beni çıkardığı bulutlara, onunla saatler boyu konuşabilmeye, birlikte sınırsızca gülebilmeye, aklına, sağduyusuna ve uzuuuun zamandan sonra ertesi gün olduğunda düşüneceğim, Ankara'dayken de Istanbul'a dönmeyi anlamlı kıldıran biri olabilmesine kapıldım gidiyorum...
Bu yazdıklarım duygularımın ta kendisi ya da sadece ve sadece gerçeklerden çok uzak 3-5 cümleden ibaret olsa bile 'bir hayaldir insanı yaşatan', gerisi tefarruat...
Yazı tarihi: 09 Ekim 2011, Ankara
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder