Beni seven, kollayan, merak eden, benden 2008'de yazdığım gibi yazılar bekleyen tüm herkeslerden, hepinizden tek tek özür dilerim.
14 Kasım'dan bu yana yaşadığım sıkıntılı ve sancılı günler, sürdürmeye çalıştığım hayat mücadelem beni tahmin ettiğimden çok daha fazla zorluyor, yıpratıyor.
Hayat enerjim kendime yakıştıramadığım ölçülerde diplerde.
Var gücümle didindiğim tüm çabalarımın sonuçsuz çıkması ve bu bedbaht kısır döngünün içindeki sıkışmışlık hislerimi ve yaratıcılığımı aldı götürdü.
Her şeye rağmen olumsuz düşünmek, olumsuz olmak ve olumsuz yazmak istemiyorum.
En iyisi mi hiç yazmamak... :-(
Her zaman konuşmaktansa yazarak kendimi ifade edebilen biri olarak ise bu yazamamanın beni ne kadar biçare kıldığını ifade etmeye çalışmak ise beyhude bir çaba.
Gün gelecek elbet birşeyler değişecek ve bu koyu lacivert günlerim geçecek.
Annem, babam, canım ailem ve kendim kendimi böylesine bana yakışmayan büyük çaresizlik ve karamsarlık içinde yaşamak için yetiştirmedi.
Bu kuru ayazlar geçecek, bu dokunamadığım mutluluklar günün birinde bana da gelecek.
Bitmek tükenmek bilmeyen gecelerden sonra güneş elbet bana da doğacak.
Biliyorum...
Yaşadığım her gün bu günleri silerek bana dünden daha çok anlam katacak...
İnanıyorum...
Yazı Tarihi: 19 Ocak 2009
