Yılsonu hesap kapatma

Yıllar, yıllarrr, yıllaaaarrrrr önce, "ilişki"nin sadece bir cumartesi akşamüzeri bir kafeye gidip bişeyler yiyip içmekten ibaret olduğu o günlerde bizim de birkaç kafeye gitmişliğimiz vardı birlikte.
3-5 yiyip içmemizden sonra, gidesi tuttu; o zamanki şehrimiz Ankara'dan Amerika'ya, ne zaman döneceği, dönüp dönmeyeceği belli olmadan gidesi tuttu Amerika'ya, gidesi tuttu benden...
"Yolun açık olsun" diye uğurladım onu, hatırlıyorum buz gibi soğuk bir Ankara gecesinde, benden giden herkeste olduğu gibi gözyaşlarımla Allah'a emanet ederek.
*****
Şimdi bugün, üzerinden geçen binlerce seneden sonra, onunla sohbet ederken "ben çok değiştim" dedi.
Öyle olmasını can-ı gönülden dilerdim ama pek sanmam.
Kendine göre sınırlarını biraz esnetmiş olsa da değiştiğine ihtimal vermiyorum.
Nasıl diyeyim size, biraz dikkatli bakıldığında; kelimelerinden, kendini ifade ediş tarzından, tavırlarından bile belli ediyordu postürünün aynı kaldığını.
Hiçbir zaman benim gibi üstüne basabasa sevemeyeceğini, sevdiğine bakarken içinin titremeyeceğini, yapmak istediği "evliliği" sosyal statüden öteye koyamayacağını dört bir yanı bas bas bağırıyordu.
Ah biz kadınlar, bu yakamızı bırakmayan hislerimiz, bizi rezil de eden vezir de eden sağduyumuz, şüphelerimiz, dedektif iz sürücülüğümüz ve av köpeği gibi koku alan burnumuz...
*****
Şu üç günlük dünyada nasıl da zavallı hallere sokuyoruz kendimizi...
Tek akıllı biziz zannediyoruz.
Dev aynasında görüyoruz kendimizi gerçek aynaya bakacak cesaretimiz olmadan.

*****
Gidişlerimizi, terk edişlerimizi, tercihlerimizi hepsini kendimiz seçiyoruz.
Velhasılı ya aklını başına devşirip doğru tercihi yapmalıdır insan ya da üzerinden binlerce yıl geçince "ben çok değiştim"lerin kifayetsiz kalacağını bilmelidir bu bilge insan.

Bilginiz olsun diye söyledim, başka hiç bir amacım yoktu.
Sağlıcakla ve bilgiyle,

Nes, the fyi...